Ένας από τους σημαντικότερους ναούς που βρίσκονται στη Χαλκιδική, είναι αυτός του Άμμωνα Διός στην Καλλιθέα. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, κατά το δεύτερο μισό του 8ου αιώνα π.Χ. ιδρύθηκε από τους Ευβοϊκούς αποίκους η πόλη Αφύτης του Διονύσου λατρευόταν μαζί με τις Νύμφες στο σπήλαιο κάτω από το βράχο, στη νοτιοδυτική πλευρά της τοποθεσίας.

Η Αρχαία Μένδη, η οποία άκμασε λόγω των εξαγωγών του εξέχοντος Μενδίου κρασιού, ήταν μια από τις αποικίες της Ερέτριας που ιδρύθηκε στη χερσόνησο της Παλλήνης τον 8ο αιω. π.Χ.

Η αρχαία πόλη ήταν χτισμένη στο λόφο μπροστά στη θάλασσα, ενώ ο βόρειος λόφος αντιστοιχεί σε αυτόν μπροστά από την πόλη που αναφέρεται στον Θουκυδίδη. Φαίνεται ότι η πόλη ήταν καλά οχυρωμένη, αφού βρισκόταν υπό πολιορκία από τους Αθηναίους για δύο χρόνια. Στις αρχές του 20ου αιώνα, τμήματα ενός πύργου στο λόφο ήταν ορατά πάνω από την οχύρωση. Εδώ ο Θουκυδίδης εντοπίζει την ακρόπολη.

Ο Πύργος στη Νέα Φώκαια, γνωστός και ως Πύργος του Αγίου Παύλου κατέχει δεσπόζουσα θέση στο λόφο στη δεξιά πλευρά του λιμανιού της Ν. Φώκαιας. Έχει ύψος 17 μέτρα και είναι ένα παλιό βυζαντινό φρούριο που πιθανότατα χτίστηκε το 1407 και καταστράφηκε μερικώς από πυρκαγιά το 1821. Σκοπός του ήταν η προστασία των αγροτών που εργάζονταν στο «μετόχι» της Μονής του Αγίου Παύλου.

Περίπου 50 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Θεσσαλονίκης, σε υψόμετρο 300 μέτρων. Ανακαλύφθηκε το 1959 από χωρικούς που βρήκαν εκεί ένα κρανίο που ανήκε σε προϊστορικό άνθρωπο - περίπου 700.000 ετών.

Το κανάλι ουσιαστικά έχει μετατρέψει την Κασσάνδρεια σε νησί. Η ύπαρξή του αναφέρεται για πρώτη φορά γραπτώς από τον αρχαίο ιστορικό Στράβωνα τον πρώτο αιώνα μ.Χ., αν και είναι αρκετούς αιώνες παλαιότερη ακόμη και από εκείνη την αρχαία ημερομηνία.